En daar lig ik dan, toch.. op de bank, 19 weken zwanger, geveld door.. Ja wat eigenlijk?
In ieder geval verkouden, want ik hoest en nies en heb last van mijn keel. Verder bekende dingen; heb het koud, heb hoofdpijn. Maar ik heb ook last van mijn buik. Datzelfde weeïge gevoel als wanneer de buikgriep start. Maar is het dat wel? In het weekoverzicht van 24baby.nl wat ik volg, staat immers dat je deze week last kunt krijgen van je buik..
Hoe dan ook, ben erg misselijk! En dat is niet van het HCG hormoon, want ik ben immers al het eerste trimester voorbij. Ziek zijn terwijl je zwanger bent, is niet fijn!
Maar ik verveel me dus.. want het enige wat ik kan is liggen.. Van verveling blader ik door mijn opschrijfboekje. En dan kom ik een stuk tegen wat ik 1,5 jaar geleden heb geschreven..
De tijd lijkt even stil te staan. De regen tikt op de ruiten. De mensen om me heen gaan door. Maar voor mij staat de tijd even stil. Want wat als je verlangen zó groot is, maar je wens onbeantwoord blijft? Ik weet waar ik me de komende tijd op wil richten, waar ik me mee bezig wil houden, maar ik wil er nu even niet aan denken…
Ik voel me heel krachtig en tegelijkertijd wil ik even niks.
Ik blader door mijn opschrijfboekje vol ideeën. Echt van alles staat erin! Van bucketlist tot inrichting van de woning. Van organisatie van feestjes tot haalbare korte termijndoelen. Maar ook bladzijdes vol met namen, ideeën voor inrichting van de babykamer, ideeën voor aankondiging van de zwangerschap, ideeën voor een geboortekaartje en wie erbij mogen zijn bij de bevalling. Ik heb alles al klaar.
Zal ik er ooit iets aan hebben?
Die vraag weegt zwaar. Die zorgt even op dit moment voor een donkere wolk.
Ik heb vertrouwen in de toekomst, wat de uitkomst ook zal zijn, maar dat maakt het niet makkelijker. Wel draaglijker.
Nee, ik ben een mens met gevoelens. Geen koele kikker!
Een stuk van 1,5 jaar geleden, want ik ben inmiddels zwanger. Zwanger! Met een hoofdletter ‘Z’. Wie had dat gedacht?! Zeer klein was de kans dat ik op natuurlijke wijze zwanger zou raken. Een wonder dus dat ik dat nu wel ben. Maar ik zal nooit die tijd vergeten. De tijd tussen hoop en onzekerheid. De tijd dat ik weinig eitjes aanmaakte middels ivf en er toch 1 eitje bevrucht raakte. De tijd van terugplaatsing en een miskraam. De tijd dat er 3 kwalitatief goede eitjes toch onbevrucht bleven. De tijd dat ik dacht te moeten kiezen tussen een mogelijk leven met kind en zonder de liefde van mijn leven of met de liefde van mijn leven, maar mogelijk zonder kind.
Die tijd mag ik nu een plek geven. Ik mag het leven nu met hoop en vanuit dankbaarheid omarmen. De klachten neem ik dus voor lief, want wat er nu in me groeit, had ik toen niet kunnen bedenken.
Dus ja, ziek zijn tijdens je zwangerschap kan vervelend zijn, maar je zult mij weinig horen klagen.
Gastauteur – heeft 33 verhalen geschreven.
