In november 2015 besloten Timo en ik om ons leven samen uit te willen breiden met een baby. Ik liet in november mijn spiraaltje verwijderen. De eerste keer samen in bed was voor mij dan ook behoorlijk emotioneel. Wat fijn dat Timo dit wil samen met mij!
Maanden verstreken, maar er was nog niets aan het groeien in mijn buik. Ik ben toen moet ik ovulatie testen gaan kopen en zo zegt zo gedaan. Iedere maand begon ik vanaf dag 10 netjes met een test. En wanneer deze positief bleek, doken we natuurlijk samen het bed in. Het lastige: op den duur werd het echt zo’n moetje. Na een jaar geen resultaat ben ik in mijn stad naar het ziekenhuis geweest waar ze mij niet serieus namen omdat ik 29 jaar was. Ik zou toch nog genoeg tijd hebben? Ik meldde dit bij de huisarts en kreeg een verwijzing. Bij het UZGent konden we daar in februari terecht.
IUI Traject
Februari 2017 kwamen we in de gehele mallemolen terecht. Ze kwamen tot de conclusie dat de zwemmertjes van Timo ietsje minder snel waren. We kwamen in aanmerking voor het IUI traject waar we in maart mee konden starten. Zes pogingen kregen we maar na vier mislukte pogingen zakte de moed bij mij echt mijn schoenen in. Kunnen wij dan echt geen kindjes krijgen? Is het ons nou niet gegund?
De 5e poging liet ik door Gent controleren. Ik moest vanaf dag 10 om de dag naar het ziekenhuis en ik kreeg Pregnyl mee naar huis zodat ik dit mocht spuiten de dag voor de inseminatie. Ik dacht spuiten? Maar ja, je doet het gewoon! Alles voor een positieve test. En op 23 oktober was het zover. De test was positief! We krijgen een baby! Na 5 IUI pogingen zijn we dan eindelijk zwanger en mogen we eind juni de liefde van ons leven krijgen. Het was knokken, maar het is alles waard geweest. Vrouwen houdt moed want een wonders bestaan soms!
Gastauteur – heeft 33 verhalen geschreven.
