Mijn verhaal is begonnen met mijn eerste twee miskramen. Nu is het tijd voor meer onderzoek.
Na ons bezoek in het ziekenhuis heb ik weer bloed laten prikken, nu voor een onderzoek naar factoren die van invloed kunnen zijn op een miskraam. Dit was allemaal positief, geen afwijkingen. En dan moet je verder. Ik ben vrijwel direct weer aan het werk gegaan, wat regelmatig een drempel voor me was, maar zeker ook afleiding. Ik werk op een woonvorm voor jongeren met een verstandelijke beperking en ernstige gedragsproblematiek. Ik heb op werk mijn situatie gedeeld. Hierdoor hoopte ik begrip te krijgen. Tevens wilde ik voorkomen dat mijn collega’s zouden gaan roddelen of mij anders zouden behandelen vanwege mijn privésituatie. Ik vroeg dan ook om eerlijke feedback, helemaal wanneer ik irreëel zou reageren op een jongere of collega. Ik slikte tenslotte toch hormonen en iedereen weet wat hormonen met een vrouw kunnen doen.
Op de verjaardag van mijn vriend waren we een weekendje in Rotterdam. We zaten net aan het ontbijt na een heerlijk avondje totdat mijn zus belde. Ik wist dat mijn zus en zwager een kinderwens hadden en had me al voorbereid op deze mededeling. Ze belde twee keer achter elkaar, waardoor bij mij gelijk de alarmbellen gingen rinkelen. De tweede keer nam ik op en benoemde dat we aan het ontbijt zaten in een hotel. M’n zus gaf aan dat het toch wel dringend was en of ik haar zo snel mogelijk wilde terugbellen. Ik wist het gelijk. Met tranen in mijn ogen probeerde ik nog de laatste happen van mijn ontbijt naar binnen te werken. Weer aangekomen op de hotelkamer belde ik mijn zus direct terug. En ja.. Ze vertelde dat zij zwanger waren. Natuurlijk was er blijdschap voor haar en het idee dat ik tante zou worden was fantastisch, maar het verdriet van onze eigen miskraam was nog zo vers. Gelukkig mocht mijn verdriet er zijn.
En dan moet je weer door. Ik heb de zwangerschap van mijn zus een plekje kunnen geven en kon er op een gegeven moment ook van genieten. Het verdriet van de miskramen bleef, maar ik hield mij bezig met de dagelijkse gang van zaken.
Voor mijn dertigste verjaardag hadden mijn vriend, vrienden en familie een surpriseparty voor mij georganiseerd. Ik heb de avond nog wat gedronken, maar in mijn onbewuste voelde ik mij toen weer zwanger. Die avond zijn we nog in de kroeg beland. We hadden zin in een frietje en al kletsend liepen we naar de snackbar. Ik was buiten adem tijdens het lopen. Dit herkende ik. Zou het echt weer zo mogen zijn? Door het vele testen en alle teleurstellingen stelden wij het testen zo lang mogelijk uit. Het was niet meer leuk om over een staafje te plassen, nee in tegendeel. Toch gedaan, en ja hoor. Ik was weer zwanger.
Dit keer had ik al vrij snel weer verlies van oud bloed en afscheiding. Ik wist genoeg. Op de dag dat ik helder bloed verloor zou ik mijn moeder gaan helpen met hapjes maken voor haar zestigste verjaardag. Ik deed de deur bij mijn ouders open en begon keihard te huilen. Zonder woorden wist ze wat er aan de hand was. En dan weer de echo, weer bij een andere gynaecoloog. Zoals verwacht was mijn baarmoeder leeg. Ondanks dat je je hierop voorbereidt, heb je op het moment dat je op de bank ligt toch nog een sprankje hoop. Er zijn toch ook vrouwen die gewoon menstrueren tijdens hun zwangerschap? Of: wat nou als het een tweeling is en ik er één ben verloren maar het andere vruchtje er nog zit. Maar nee, dat sprankje hoop was binnen een minuut weer weg. Ik weet nog goed dat ik moest huilen toen de gynaecoloog ons vertelde dat mijn baarmoeder leeg was waarna ze, als een soort van begrip, haar hand op mijn been legde. Hierna hebben we de mogelijkheden tot verder onderzoek besproken, dit bleek een chromosomenonderzoek te zijn. Wij hebben dit onderzoek laten uitvoeren, maar uit dit onderzoek kwamen geen verdere afwijkingen naar boven wat zou kunnen leiden tot een miskraam.
Gastblogger – heeft 162 verhalen geschreven.
Wil jij ook schrijven voor Vriendinnen Onder Elkaar? Stuur dan een mailtje naar [email protected].
