Een van de eerste personen die ik vertelde dat ik zwanger was, was de Moeders voor Moeders consulent. Moeders voor Moeders zamelt urine in van pril zwangere vrouwen in Nederland om stellen met vruchtbaarheidsproblemen te behandelen. Vol enthousiasme begon ik in mijn maatbeker te plassen en de blauwe bussen te vullen. Wat is 10 weken van je leven, dacht ik. Inmiddels heb ik mijn laatste busje gevuld, maar ik merkte dat ik vorige week een behoorlijk dipje had. Ik ben vast niet de enige waarbij de laatste loodjes zwaar wegen. Daarom 5 redenen om gemotiveerd door te gaan!
#1 Als je midden in de nacht wakker wordt omdat je moet plassen, kun je meteen je fijne motoriek oefenen door dat kannetje vast te houden en zonder te morsen in je bus legen. Heel handig voor als je straks nachtelijk luiers moet verschonen.
#2 Voor mijn mede lichtelijk-motorisch-gestoorde mama’s to be: als je dan over je eigen hand heen piest omdat het je gewoon niet lukt om alles netjes in het kannetje kan krijgen, is dit gewoon een voorbereiding op alle keren dat je lieve kleine wondertje zijn blaas ledigt over jou. Kun je meteen een beetje aan de geur gewend raken.
#3 Jouw plas, jouw afval, kan er gewoon voor zorgen dat iemand anders kinderwens kan uitkomen! Hoe goed is dat? Een tijdje geleden was er in het nieuws dat je poepdonor kon worden, de media gingen helemaal los en alle mannen riepen hoe geweldig dat wel niet was. Wij kunnen dit gewoon al! (Hallo vrouwelijke superioriteit)
#4 Als je straks een kindje hebt dan moet je vooral veel opruimen. Omgevallen bekers, bakjes, plasjes die niet in de luier zijn beland (overigens kan dat ook met hele dunne poep). Dus de volgende keer dat je staat te schelden omdat je je kan omstoot voordat je hem in de blauwe bus hebt kunnen legen (of gewoon de bus op de grond laat vallen) laat dit je wederom vast kennismaken met de “Joys of Motherhood”.
#5 Er komt een dag, dat jij iemand ontmoet die zwanger is geworden door Moeders voor Moeders. In mijn geval kwam die dag 3 dagen geleden. Dat is toch de slagroom op de taart?
Deze bijdrage is geschreven door Marit Prins en is ook gepubliceerd op Wij à la Mama.
Gastblogger – heeft 162 verhalen geschreven.
Wil jij ook schrijven voor Vriendinnen Onder Elkaar? Stuur dan een mailtje naar [email protected]
