Ik zal mij eerst even voorstellen. Ik ben Ellen en inmiddels 31 jaar. 6 jaar getrouwd en heb een prachtige dochter van 2.
Het begon allemaal in mei 2010. De planning van onze bruiloft is in volle gang, want in augustus gaan we trouwen! Ik stop met de pil want het lijkt ons beide super om met z’n drieen te trouwen en hopen dus dat we vlot zwanger zijn. Helaas blijkt niets minder waar. In mei 2011 stuurt de huisarts ons door naar de gynaecoloog en na verschillende onderzoeken blijkt dat er niks mis is en we zo zwanger zouden moeten kunnen worden. Toch starten we eind 2011 met iui en mag ik clomid gebruiken. Ik vind het verschrikkelijk, ik weet niet wat ik met mezelf aan moet en samen besluiten we dat dit het niet is voor ons. De maand erop stap ik over op gonal f en dat gaat een stuk beter. Vol goede moed gaan we elke keer weer naar de controle echo’s. Een, twee zelfs drie follikels elke maand weer, maar helaas geen zwangerschap. Oktober 2012 hebben we onze laatste behandeling gehad en worden we doorverwezen naar een ander ziekenhuis voor ivf.
We gaan ervoor! We besluiten dat we ook echt gaan rusten in de rustmaanden. Geen ovulatietesten en geen vrijpartijen omdat het moet.
In januari grap ik tegen mijn zus, het kan nog he? We hebben nog 2 maanden tot de intake. Natuurlijk gingen we daar niet meer vanuit! Tot mijn moeder begin februari vraagt of ik zwanger ben. Vast niet. Ten eerste moet ik nog lang niet ongesteld worden en ten tweede we hebben afgelopen maand 1 keer gevreeën op dag 8 in de cyclus. Volgens het ziekenhuis zat mijn eisprong altijd rond dag 17.
De week erop zei mijn moeder weer. Volgens mij ben je zwanger. Nu kwam de dag dat ik ongesteld moest worden wel dichterbij. De woorden van mijn moeder spookte door mijn hoofd. Om mijn moeder ongelijk te geven heb ik een test gedaan. Vol ongeloof zag ik de tweede streep. En ook de tweede test van een ander merk was positief! Direct belde ik mijn man, we konden het niet geloven.
De afspraak in Nijmegen stond al gepland en daarom belde ik met mijn eigen gynaecoloog. Nog voor deze afspraak kregen we onze eerste echo en met 5 weken en 4 dagen zagen we een prachtig hartje kloppen en in oktober 2013 is onze dochter geboren na een vlekkeloze zwangerschap en een bevalling die goed verliep.
In januari 2014 besloten we heel graag nog een kindje te willen. Gezien de problemen in het verleden zijn we ervoor gegaan, helaas bleek ik niet meer zo vruchtbaar na de eerste zwangerschap. Zo zijn we een jaar verder zonder resultaat en gingen we naar onze gynaecoloog. Helaas werden we niet doorverwezen voor ivf omdat ik wel zwanger kan worden zonder medische hulp. We begonnen weer aan het iui traject. Na de eerste drie pogingen zakte de moed me in de schoenen en vroegen we doorgestuurd konden worden. Onze gynaecoloog vond dat niet nodig, er zijn geen wachtlijsten dus we kunnen gewoon door met iui.
Inmiddels zijn we zes behandelingen verder zonder resultaat en is de verwijzing naar Radboud UMC verstuurd en staat de intake gepland. Vol goede moed gaan we aan ivf beginnen. Ik kan immers zwanger worden. Maar ons ideaalbeeld van zes jaar geleden is wel aangepast. Nu weten we dat we ook met één kindje intens gelukkig zijn. Het een mooie aanvulling is als er een tweede kindje mag komen. Maar als het bij één blijft we heel dankbaar zijn met ons wonder!
Gastblogger – heeft 162 verhalen geschreven.
Wil jij ook schrijven voor Vriendinnen Onder Elkaar? Stuur dan een mailtje naar [email protected].
