Ik start deze maand met een bezoek aan de gynaecoloog. Even checken wat de 100 eenheden gedaan heeft. Dit keer heb ik de andere gynaecoloog die over het beleid bepaalt. Voordat ik de stoel in ga vertel ik dat ik nog steeds veel last heb van steekjes en een roze kleur in mijn urine. Ze keek een beetje met een schuin en vragend hoofd naar me. “Hmm,” zei ze, “We zullen eens kijken dan. 100 eenheden was het hé?”
Ik vind het sowieso fijner als ik een vrouwelijke gynaecoloog heb (maar dat zullen de meeste wel vinden dus dat is niet zo gek). Ze is veel ‘zachter’ met het bewegen van de inwendige echo. Mijn rechter eierstok ligt altijd een beetje verstopt en ook hierbij is ze veel voorzichtiger met duwen op mijn buik en het inwendig draaien van de echo. Als ik een mannelijke gynaecoloog heb kan ik het na het bezoek nog wel eens even voelen in mijn buik. Helaas werken er maar 2 vrouwen in mijn ziekenhuis en hebben ze niet vaak dienst als ik een afspraak heb.
Terug naar de echo. “Wat zien we hier”, hoor ik haar zeggen. Verbaast kijk ik een beetje op. “Zie je wat dan”? “Ja”, zegt ze. “Een paar kleintjes maar hier één van bijna 18mm”. Huh? “En twee van ongeveer 15mm. De rest is klein”. “Maar dat is toch goed? ”, zeg ik een beetje twijfelend en bevestigend. “Ja prima hoor. Daar kunnen we wat mee. Kleed je maar aan dan ga ik even nadenken hoe we dit gaan aanpakken”. Half blij, half verward kleed ik me aan. Wat ken ik mijn lichaam toch goed, dat heb ik dus al die tijd gevoeld!
Ik mag nog 1 dag Puregon spuiten en een dag later de Pregnyl zetten. Dan komt de eisprong. Ik probeer het in me op te nemen maar ik merk dat mijn hoofd nog een beetje achterloopt. “Als je ongesteld wordt dan begin je op dag 3 met 90 eenheden en op dag 7 zien we je graag terug voor de eerste controle, zegt ze.
“Nou, fantastisch”, zeg ik. En dan bedenk ik me opeens dat ik nog nooit Pregnyl in elkaar heb geflanst. De gynaecoloog begint te vertellen over de gekleurde naaldjes en de 2 ampullen. Daar onderbreek in haar. Ik heb de verpakking al die tijd dichtgelaten omdat ik bang was dat er iets kwijt zou raken. “Tja”, zegt ze, “je kunt niet naar de assistent voor uitleg want zij heeft het te druk en ik heb er ook geen folder van. Weet je wat, kijk maar even op Google. En ik zal de juiste website met de instructie voor je opschrijven”.
Met een soort zenuwachtig gevoel stap ik op mijn fiets richting huis.
De 1e keer Pregnyl spuiten
Dat was lastig! Met de instructies op Google kwam ik er gelukkig wel uit. De 2 ampullen (die van glas zijn) moet je met de hand breken terwijl ze in de beschrijving een soort breekdingetje gebruiken waarmee de ampul mooi gelijk afbreekt en met de hand lukt dat mooi gelijk breken dus niet. Met als gevolg dat de ampul net zo breekt alsof je een bierflesje op de rand van de tafel afbreekt. Erg geraffeld dus. De hele tafel onder glassplinters, en niet geheel onbelangrijk; er vielen ook glassplintertjes in de ampul met vloeistof. Oh jee! Nou, en toen moest het opzuigen nog beginnen. Met de 2e ampul gebeurde precies hetzelfde. Deze had ik wel eerst ik een stuk keukenrol gewikkeld omdat anders mijn vingers onder de glassnippers zouden zitten. Vloeistof opgezogen en gespoten in de ampul met poeder. Ik ben er maar van uitgegaan dat door de naald er heus niet zoveel splinters opgezogen zouden worden. En als dit opgelost is moet je het ook weer opzuigen en dan injecteren.
Voordat ik het complete mengsel opzoog met de spuit heb ik keurig van naald gewisseld, want voor het mengen gebruik je een dikke en voor het daadwerkelijk injecteren een dunne. En nu komt het. Omdat de ampul dus niet mooi gelijk was afgebroken kon ik met de korte dunne naald niet de volledige hoeveelheid opzuigen. Er bleef dus best een aardig restje (in mijn ogen) zitten. Tja, ik heb geen verdere uitleg gehad en in de beschrijving stond daar ook niets over. Ik denk dat dit dus niet goed is als ik niet alles kan injecteren. Ik besluit de ampul nog een klein beetje voorzichtig een beetje verder af te breken zodat ik meer ruimte heb om tot de bodem van de ampul te komen met mijn naald. Ik vergeet alleen dat ik de naald ook nog vast heb tijdens het breken. Je raadt het al; naald gebogen met een flinke braam aan het eind! Wat nu? Er zit geen 2e naaldje bij, rechtbuigen en proberen de braam eraf te krijgen lukt niet. Ik kan het restje vloeistof dus ook niet opzuigen en daarnaast zeker niet in mijn buik duwen. Waarom ben ik nu ook alleen en waarom is het nu ook zaterdag. Ik besluit de vloeistof die in de spuit zit terug te spuiten bij het overgebleven restje en dan maar van naald te verwisselen. Dus de dikke naald in mijn buik te zetten. Inmiddels tikt ook de tijd door. Ik kan je vertellen dat die dikke naald echt geen pretje is om door je buik heen te duwen! Maar ja, wat voor keus had ik? Ik kan het mengsel niet opdrinken en niemand bellen voor advies.
In de beschrijving staat dat de hele naald in de huid moet, nou dat heb ik met die dikke naald dus mooi niet gedaan! Ik heb hem wel langer laten zitten in mijn buik. Uiteraard bloedde het nadat de naald eruit was. Heb zelfs in de loop van de dag van pleister moeten verwisselen. De plek van het injecteren is de hele dag vrij gevoelig geweest en aan het eind van de avond zat er een mooie vuurrode schijf. Ik ben nu ruim 24 uur verder en de ‘pijn’ en de rode schijf zijn er nog. De schijf is qua grootte gelijk gebleven, in de gaten houden dus.
Natuurlijk het hele verhaal met foto’s van de ampullen, naalden en mijn buik naar mijn vriend gestuurd. Hij probeerde me gerust te stellen door te zeggen dat ik het goed heb opgelost en dat de werking heus niet minder zal zijn. De les hieruit: Vragen om een breekdopje en een extra injecteernaald. Maar hopelijk is dit niet nodig!
Gastblogger – heeft 162 verhalen geschreven.
Wil jij ook schrijven voor Vriendinnen Onder Elkaar? Stuur dan een mailtje naar [email protected].
