Stiekem een beetje hoopvol ging ik naar deze controle toe. Ik heb de laatste dagen erg veel steken (denk aan eisprong of voorbodes van menstruatie) en ik heb ook wat licht bloedverlies bij mijn urine. Eerder een beetje rosé-achtig. Ik ging er dus vanuit dat er dus wat bezig was in mijn buikje, een kleine ‘jippie’ ging door mijn hoofd. Niets was minder waar. Er was geen verdere groei. Ook kreeg ik een antwoord of dit de laatste keer van deze cyclus zou zijn. “We gaan gewoon door met spuiten totdat we de juiste dosis hebben”, zei de gynaecoloog die het beleid bepaalt. Dat betekent dat ik nu mijn 3e week met spuiten in ga zonder dat de follikels echt geroeid zijn. De grootste is nog steeds rond de 11mm.
Ik moet komend weekend nog met 90 eenheden spuiten en maandag weer terugkomen. Als er dan niets veranderd is wordt de dosis weer opgehoogd. Ik vraag me af of het echt geen kwaad kan dat je zo lang die hormonen toegediend krijgt. Ik weet dat in een normale situatie je lichaam deze soortgelijke stoffen van nature aanmaakt maar dit blijft toch een chemisch iets en daarnaast doet je lichaam dat ook niet zo lang. Maar hier denk ik natuurlijk pas weer aan als we een dag verder zijn.
In het weekend had ik ook veel last van steken en wat bloedverlies. Waarom is dit dan, denk ik? De gynaecoloog zei dat dit normaal was maar meer uitleg was er dan ook niet bij. Vooral na het klussen heb ik er last van. Zoals ik al zei lijkt het een beetje op een voorbode van menstruatie maar mijn follikels zijn nog niet eens groot genoeg voor een eisprong dus vanwaar dit ‘bloed’?
De laatste controle van november. Het voelt altijd een beetje raar als er weer een maand voorbij is. Nee, nog steeds niet de gewenste reactie op de Puregon. Dus ophogen maar weer. Van 90 naar 100 eenheden; ik vraag me af of dat zin heeft. Een nieuwe ampul bestellen en een dag later weer terug naar het ziekenhuis om deze op te halen. Waarom kan je dit niet gewoon bij je eigen apotheek ophalen? De Clomid kon ik daar namelijk wel gewoon ophalen. Iemand een idee? Thuis het verhaal verteld aan mijn vriend. Voor zijn gevoel word ik volgepompt met chemische hormonen en doen ze maar wat. Ik kan hem geen ongelijk geven voor zijn reactie. Vóór deze relatie was ik natuurlijk ook al bezig en als je deze 1,5 jaar erbij optelt ben ik toch al zo’n 3 jaar bezig met ophogen en ophogen en ophogen. Meer gebeurt er niet.
Daarom heb ik een besluit genomen. Ik ben naar de huisarts gegaan en haar mijn ervaringen betreft de behandelingen en de bevindingen van de gynaecologen vertelt. Het was een fijn gesprek. Ze liet me mijn verhaal doen en heeft echt naar me geluisterd. Dit kon ik merken aan de vragen die ze me stelde en aan de feedback die ze gaf. Ze stelde me gerust en zei: “Als jij dit allemaal zo ervaart werkt dit alleen maar averechts en lijkt het me verstandig dat je voor een second opinion gaat”. Ze zag dat mijn dossier betreft de behandelingen helemaal niet was bijgewerkt, er miste heel veel informatie. Ze wist dus niet eens dat ik al voorbij de Clomid was. Toen ik de verwijsbrief een dag later ophaalde bleek dat de informatie nog steeds ontbrak, dus daar kan ik nog even achteraan.
Eerlijk gezegd krijg ik nu een beetje het idee dat het blog wat negatief aan het worden is zo….. Ik hoop niet dat het jullie afschrikt. Ik ben zelf helemaal niet zo negatief ingesteld maar dit is helaas wel wat ik meemaak en waar ik tegenaan loop. Ik hoop dat dit alles jullie niet er van weerhoud mijn blogs te lezen (of eventueel ‘angstig’ maakt voor je eigen behandeling).
Gastblogger – heeft 162 verhalen geschreven.
Wil jij ook schrijven voor Vriendinnen Onder Elkaar? Stuur dan een mailtje naar [email protected].
