mvm1Met een kop dampende thee installeer ik me op mijn geliefde thuiswerkplekje. Ik zit aan de keukentafel, heb alle gordijnen lekker open en het zonnetje schijnt in de tuin. Ik open mijn werkaccount, verwerk wat mailtjes en begin aan de dag. Ik bedenk me hoe fijn het is dat ik de vrijheid heb om af en toe thuis te werken. Ik neem een slokje van mijn thee en verbrand mijn lip. Mijn schrikreactie wordt beantwoord met een gilletje vanuit de box. Zoonlief wil eruit, spelen, lopen!

De afgelopen tijd besef ik mij steeds meer dat ik in een nieuwe fase in mijn leven zit. Een dreumes in huis die overal aanzit en geen moment stil zit. Het ouderschap voelt nieuw en toch zo ontzettend vertrouwd. Op bepaalde momenten ben ik me zo bewust van het moeder-zijn: wanneer ik samen met manlief midden in de nacht een koortsig mannetje uit bed pluk om een schone luier en een zetpil te geven. Of wanneer hij zijn armpjes om mijn nek heen slaat en volledig ontspannen tegen mij aan leunt.

Ik denk regelmatig terug aan de periode toen wij probeerde zwanger te worden. Aan de teleurstellingen die elke maand zwaarder vielen. Aan de onzekerheid toen mijn cyclus ineens stil lag. Aan de kwetsende opmerkingen van anderen, aan het gevoel buiten gesloten te worden. Ruim een jaar heeft het geduurd en net voordat wij naar het ziekenhuis zouden gaan, testte ik positief. Soms heb ik onze openheid over onze wens vervloekt, want het leek alsof wij de enige waren met ‘een probleem’. En iedereen wist wel even hoe je dit probleem kon oplossen, ze wisten het zelfs nog beter dan de artsen. Het heeft mede daardoor ook lang geduurd voordat ik volledig van de zwangerschap durfde te genieten.

Toch heeft die openheid ook weer voor ‘mooie’ momenten gezorgd. Eye openers. Momenten waardoor ik weer even met beide benen op de grond kwam te staan en momenten waardoor ik me niet meer zo eenzaam voelde. Nog steeds zijn mijn vriend en ik open over onze weg naar deze zwangerschap. En nu pas merk ik dat er zoveel meer mensen met soortgelijke problemen worstelen. Er heerst alleen zo’n groot taboe op, wat het voor veel mensen moeilijk maakt om er open over te zijn. Zo hoorden wij van onze buren dat zij voor hun eerste kindje in een ziekenhuistraject liepen om zwanger te worden. Inmiddels hebben zij twee kinderen. Als zij dit niet hadden verteld, en als ik nu niet een kindje had gekregen, had ik gedacht: wat een geluk, zij krijgen ‘zomaar’ twee kindjes binnen 1,5 jaar! Een collega van mij vertelde dat zij voor haar eerste kind een IVF- behandeling heeft ondergaan. Waarop een andere collega vertelde dat zijn vrouw hormonen nodig had om haar cyclus te stimuleren en hij elke keer met een potje naar het ziekenhuis mocht. Vervolgens het trieste verhaal van weer een andere collega. Zij bleek tegelijkertijd met mij zwanger en toen ik het openbaarde op het werk, ging zij net door een miskraam heen. Na een jaar proberen was ze eindelijk zwanger van een tweeling, maar het heeft bij haar niet zo mogen zijn.

En zo besef ik mij steeds meer dat iedereen zijn eigen verhaal heeft. En dat de mensen bij wie het makkelijk lukt, bij wie het goed gaat, dat zij soms van die kwetsende opmerkingen maken uit onwetendheid. Dat de wereld niet zo zwart- wit is als ik voorheen weleens dacht. Dat die gelukkige gezinnetjes, of die collega’s die wel al een kindje (of kinderen) hebben, dat het daar ook niet altijd makkelijk is geweest. Het is alleen jammer dat ik daar nu pas achter kom, terwijl het mij tijdens het zwanger worden misschien wel meer had gesteund. De wetenschap dat je niet alleen bent.

Terwijl ik dan terug denk aan hoe het was, denk ik ook aan hoe het is. Hoe gelukkig wij onszelf mogen prijzen met onze zoon. Ieder huisje heeft zijn kruisje, dat blijkt wel weer. Ondanks, of misschien wel dankzij het geweldige geluk wat ik nu mag ervaren met onze zoon, kan ik mij nog altijd levendig het verdriet voorstellen. Hoe anders is mijn wereld nu. Ik gun het ieder ongewenst kinderloze stel.

GastbloggerGastblogger – heeft 162 verhalen geschreven.
Wil jij ook schrijven voor Vriendinnen Onder Elkaar? Stuur dan een mailtje naar [email protected].

Meer Artikelen