Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: al van jongs af aan heb ik, informatrice voor Moeders voor Moeders, enige moeite gehad met deze vrijwel standaard tekst die al decennia lang als een soort van trouwe gast ieder jaar weer op de deurmat valt. Weinig afwisseling, waar ik al vroeg wat aan dacht te moeten gaan doen. De afwisseling kwam later op m’n pad. Kerstdagen worden ook Feestdagen genoemd, anderen spreken van Gezegende i.p.v. ‘prettige’, en Voorspoedig i.p.v. ‘gelukkig’. Af en toe word je een ‘goed uiteinde’ toegewenst, tja, maar dan heb je het ook wel en eind gehad.
Mijn beroep brengt met zich mee dat je jarenlang kaartjes ontvangt van mensen die beroepshalve op m’n pad komen. Die zijn voor mij van waarde. Je hebt iets voor hen betekent en de kerstkaart bevat niet alleen namen. Ook wordt altijd een foto of een verhaaltje toegevoegd waaruit blijkt hoe lang geleden het is, hoe ver ze nu ontwikkeld zijn, hoe ze in het leven staan en waar ze mee bezig zijn.
In de loop der jaren, het ouderlijk huis verlaten, bereiken ook kerstkaarten je brievenbus voor de oud-bewoners van het huis waarin je woont. Eén keer zelfs 8 jaar nadat ik op dat adres was gaan wonen! Hoeveel contact zouden personen in kwestie hebben met elkaar denk ik dan? Of kaarten zonder afzender…………
Nog weer later kom je in aanraking met kinderen die kaartjes uitruilen in de klas. Heel leuk, maar net die ene die wat minder ligt of net je vriendje niet is, die krijgt er opvallend weinig of zelfs geen. Weinig juffen meegemaakt die in het kader van het pestprotocol hier aandacht voor hadden naar hun leerlingen danwel de ouders toe.
Maar ook ouderen die volhardend aangeven alleen kaartjes te sturen aan iemand waarvan ze ook een kaartje hebben gehad. Buren die de hele straat voorzien, behalve die ene buur, omdat die nu eenmaal wat minder sociaal contact heeft in zijn omgeving. Of die ene mevrouw, die nu al voor het derde jaar op rij een kerstkaartje krijgt van iemand maar er wederom geen terug stuurt, ‘omdat ze me het hele jaar door nooit belt of bezoekt en ik alleen met kerst blijkbaar in haar gedachten ben’.
En de onbekende mevrouw die ik afgelopen week bij iemand thuis over dit onderwerp sprak, zij zei dat ze zelf nog wel kaartjes rondbracht en verstuurde, maar haar kinderen al jaren niet meer. Prima, iedere generatie doet het op zijn of haar manier, hoorde ik haar zeggen. Tegelijkertijd zeg wel jaarlijks tegen mijn kinderen dat ze er dan wel eentje aan hun opa en oma moeten sturen, omdat die daar nog erg blij van worden. Dit is juist de generatie die het vaak te druk meent te hebben om hun opa en oma nog regelmatig te bezoeken.
Qua creativiteit is de kerstkaart helemaal ‘hot’ bij onze oudere generatie. Al voor de herfst wordt gestart met creatieve bijeenkomsten waar onder het genot van een kopje thee geknutseld wordt. En, geef toe, er zitten mooie kunstwerken tussen. Zelfgemaakte, geborduurde, geschilderde en geknutselde kaarten staan mooi te prijken bij oma op het dressoir. En ze staan er tot lang na de kerst, omdat het eigenlijk zonde is om ze al op te ruimen. In de krant lezen we dat je vooral een kerstkaart zou moeten sturen aan een eenzame oudere. Goed streven, maar waar vinden we die?Daarnaast, hoe ouder ik word, hoe meer oog ik heb gekregen voor mensen om me heen die zorgen en verdriet hebben. De wens “Fijne Kerstdagen” en “Gelukkig Nieuwjaar” is in zo’n geval niet altijd passend.
De laatste jaren heb ik geprobeerd onder ‘de standaard’ kaart uit te komen, door eigen teksten op een blanco kaart te schrijven. Persoonlijke aandacht voor iets wat in dat jaar op iemand zijn of haar pad kwam, of zelfs een vooruitblik naar een gebeurtenis die er aan zat te komen. Zeker niet meer alleen een afzender, maar iets mee te geven dat van waarde is. Mijn werkgever is daar ook goed in. een boodschap die langer blijft hangen.
In de afgelopen jaren is meer dan voorheen merkbaar dat het versturen van kerst en nieuwjaarskaarten af neemt. Wie van jullie krijgt er tegenwoordig immers geen kerstwensen via de digitale snelweg? Via WhatsApp, Facebook en e-mail komen van verschillende kanten kerstgroeten op mijn pad. De ene nog mooier dan de andere, sommige zelfs met persoonlijke groet of warme boodschap. Kortom: ieder gaat op eigen manier om met deze bekende traditie en dat is precies zo het hoort te zijn. Niets moet, alles mag.
Afgelopen jaar heb ik afscheid genomen van iemand die sinds mijn kindertijd, al jaren lang mijn pad kruiste. Iemand die op een bijzondere manier in het leven stond, veel heeft betekend voor haar medemens en een groot, warm hart had. Het afscheid, door haar zelf geregisseerd, was omringd met liefde en één van de waardevollere die ik heb meegemaakt tot nu toe. Ware harmonie met een duidelijke boodschap, geheel passend bij hoe de overledene in het leven stond.
“Tijdens mijn leven ben ik regelmatig verwend en verrast met een boeket bloemen. Neemt u bij mijn afscheid geen bloemen mee, maar breng ze vooral naar iemand in uw omgeving die u misschien iets minder goed kent. Verwarm iemand met uw bezoek en aandacht.”
Haar boodschap maakt dat ik mezelf heb voorgenomen geen standaard kerstkaarten meer te versturen danwel rond te brengen. Nee, vanaf nu zal ik ieder jaar voor kerst drie boeketten brengen aan mensen die ik niet direct goed ken, maar die ik een warm hart toe draag of die mijn aandacht op dat moment verdienen. Los daarvan stuur ik gedurende het jaar lieve kaarten en blijken van aandacht en medeleven aan mensen die dat op dat moment in hun leven hard kunnen gebruiken. Iets waar ik tot nu toe te weinig aandacht aan besteedde.
Gisteren heb ik de daad bij het woord gevoegd. Een ouder van een vriend van onze zoon, de vader van mijn lieve vriendin en een oud buurvrouw waren degenen die nu genieten van een mooi boeket. Want of je nu hersteld van een ernstige val met grote gevolgen, vecht tegen een slopende ziekte of langzaam de regie over je eigen leven kwijt raakt………een onverwacht boeket geeft altijd een goed gevoel. Zowel voor de gever, als voor de ontvanger.
Ik wens jullie allen een liefdevolle kerst toe, en probeer er in het nieuwe jaar eens extra te zijn voor je medemens, in welke vorm dan ook!
Gastblogger – heeft 162 verhalen geschreven.
Wil jij ook schrijven voor Vriendinnen Onder Elkaar? Stuur dan een mailtje naar [email protected].
