Nog even en dan is het zover. Sinterklaas is in aantocht!
Het Sinterklaasjournaal staat al voorgeprogrammeerd in de mediabox en er wordt al flink geknipt in de speelgoedmagazines voor een verlanglijstje in de schoen. Als moeder loop je al een beetje te inventariseren waar en wat je gaat kopen; tenminste, dat doe ik. Toen mijn kinderen nog klein waren kon ik alles goed in de kinderwagen wegstouwen, maar nu vergt dat wat meer uitdaging.
Justin is 7 jaar en gelooft nog wel, zeker als de Sint met zijn pietermannen in aantocht is. Nadine (10 jaar) gelooft niet meer in deze prachtige traditie, maar speelt het verhaal fantastisch mee voor haar broer en neefjes. Ze vindt het geweldig dat zij het “grote mensen geheim” kent!
Met vrienden gaan we al zeker 14 jaar samen de Sint binnen halen in Vlaardingen. Daar heb je een prachtige haven en als de stoomboot dan eindelijk aankomt en extra hard stoom blaast, maakt ook mijn hart een sprongetje. Zo mooi om al die ouders te zien met hun kroost uitgedost in pietenpakken en schmink. De kindjes zingen vol enthousiasme de liedjes die je zelf als kind ook zo graag zong. Je voelt de spanning stijgen, het is iets magisch… Vol verwachting klopt ons hart.
Een paar jaar geleden wilde Justin graag een pietenpak aan naar de intocht van de Sint. Dat besloot hij ‘even’ op het moment dat hij naar bed ging. Oei..! Sorry knul, dan gaan we dat morgen kopen. Dat was natuurlijk een NO GO! Dikke tranen waren het gevolg. Wat doe je dan als moeder? De volgende morgen stond moeders natuurlijk gelijk om half negen bij de Blokker voor een pietenpak; verdorie uitverkocht! HEMA dan… joehoe dames opschieten seinde ik tikkend tegen de deur. Ik moet zo snel mogelijk een pietenpak scoren! De Sint komt er zo aan! De dames waren heel behulpzaam, maar er was niet meer veel keus; alleen een blauw pak met paarse ballen. Blauw is goed, toch? Okay prima! Nou niks te prima, meneer vond het niet mooi! Eigenwijs manneke. Hij wilde alleen de pet op, pfff! Dan maar geen pak en als de pieten naar Vlaardingen. En daar stonden wij aan de kade; net op tijd. Meisjespiet Nadine die alle kanten van enthousiasme op stuiterde, een moeder met klotsende oksels, een vader die blij was dat hij nog snel een parkeerplek dichtbij de haven heeft gevonden en rode piet Justin met blauwe muts en paarse ballen en een grote frons op zijn voorhoofd. Zijn tekening had hij stevig vast in zijn handje.
En toen gebeurde het… De Sint heeft echt iets magisch! Toen de goedheilig man aan wal was, stopte hij spontaan met zijn paard voor onze Justin. Hij zag zijn droevige gezicht, gaf hem een dikke knipoog, pakte zijn mooie tekening aan en zwaaide vrolijk naar hem… die SMILE op dat koppie van mijn manneke; zo mooi en onbetaalbaar. Dit jaar gaan wij weer met z’n allen naar de intocht en zijn ‘favoriete’ pak ligt al netjes klaar. Op naar de warme chocomel en snoepgoed.
Gastblogger – heeft 162 verhalen geschreven.
Wil jij ook schrijven voor Vriendinnen Onder Elkaar? Stuur dan een mailtje naar [email protected]
