Eind 2009 leerde Maud haar Mark kennen en wist vrij snel.. This is the one! Na een aantal jaar daten kwam tijdens een intiem gesprek het onderwerp “de toekomst” aan bod. Trouwen en veel kinderen krijgen was de droom die zij gelukkig beiden hadden. Eind 2011 stopte Maud met de pil om de natuur zijn werk te laten doen.
Helaas een hele poos zonder resultaat. Eerst dacht ik: “het is heel normaal dat het even duurt, is bij de meeste zo”. Ik zocht er dus ook niets achter en liet het nog gewoon even op zijn beloop. Na een tijd „ontpillen” en een jaar van proberen vonden wij dat ons geduld genoeg op de proef was gesteld. We besloten naar de huisarts te gaan. Deze stuurde ons gelijk door naar de Fertiliteit-afdeling in het ziekenhuis. Hier hebben wij onderzoeken gehad om duidelijkheid te krijgen en in september 2013 kregen we de uitslag van deze onderzoeken. Wat een spannende dag was dat… pff!
Bij de arts kregen wij te horen dat onze kinderwens niet zomaar zou gebeuren. Er was iets mis.. Op dat moment zakte de grond onder mijn voeten vandaan. “Hèh, wat…? Dit kan niet waar zijn? Dit gaat niet over ons, dit is een vergissing!” Maar helaas, het gaat wel over ons en dit is nu onze realiteit! Wat een verschrikkelijke dag was dit. Daar liepen we dan, het ziekenhuis uit, helemaal in een roes. Er ging van alles en nog wat door mij heen. We moesten het echt even laten bezinken. Toen we eenmaal in de auto zaten kwamen de tranen. Honderden tranen stroomden over mijn wangen. We wisten even niet waar we het zoeken moesten, want hoe nu verder? We willen zo graag een gezin, maar hoe gaan we dit voor elkaar krijgen? Het voelde alsof onze droom in duigen was gevallen.
ICSI
Na een gesprek met onze arts werd duidelijk dat ICSI de beste (en waarschijnlijk enige) optie voor ons zou zijn. Weer even een klap in ons gezicht. We hadden gehoopt op toch wat meer opties. Maar toen we eenmaal dit bericht verwerkt hadden, wilden we er ook echt voor de volle 100% voor gaan! Dit is onze kans: dit is onze hoop op ons eigen gezinnetje. Na een tijdje begon ik met de eerste hormooninjecties, wat met mijn spuitfobie nog een hele opgave was. Maar gelukkig ging het allemaal goed. Zonder een kik te geven, zette ik elke dag het spuitje in mijn buik. Na alle echo’s was het moment van de punctie daar. Het was een heftige punctie omdat ik tegen overstimulatie aanzat, maar gelukkig hadden we uiteindelijk 6 mooie embryo’s. We waren super trots en blij, want hier zou ons kindje bij zitten. Alle 6 de embryo’s zijn teruggeplaatst. 1 ‘verse’ poging en 5 cryo pogingen verder, waren we helaas nog niet zwanger. Dit heeft ons veel pijn gedaan, want al die teleurstellingen zijn zwaar. Gelukkig konden we er samen goed over praten en zijn we er samen sterker door geworden. Ondanks al het verdriet ben ik super trots op ons samen.
Tweede poging een succes
Begin 2015 zijn we begonnen aan ICSI poging 2. Na weer alle spuitjes gezet te hebben, was de tijd daar voor weer een punctie. Hier keek ik erg tegenop, maar gelukkig ging het prima. Wederom hadden we 6 mooie embryo’s. Wow, dit is echt wel ongelofelijk, zo intens blij waren we weer met deze 6 kansen. De eerste terugplaatsing was weer geen succes. Wat een teleurstelling weer. Na een tijdje van rust en een heerlijke vakantie besloten we om weer verder te gaan. Er lagen nog 5 super mooie embryo’s op ons te wachten. We hoopten zo dat deze keer ons kindje bij ons zou komen. En ja hoor… onze achtste terugplaatsing was een succes! Wat een spannende tijd. Alles was helemaal nieuw voor ons en we konden het dan ook bijna niet geloven. Na 3,5 jaar zijn wij eindelijk zwanger en zo intens blij en gelukkig!
Inmiddels hebben we ons wondertje al een aantal keren mogen bewonderen en hebben we zelfs het hartje gehoord. Wat waren dit bijzondere momenten! Ons kleine wondertje groeit in mijn buik en onze droom is werkelijkheid geworden. We kunnen niet wachten om ons kleintje in onze armen te houden en we zijn zo dankbaar dat dit kleine mensje ons gekozen heeft als ouders. We kunnen niet trotser zijn!
Moeders voor Moeders
Na een lang en moeilijk traject was het voor mij dan ook vanzelfsprekend dat ik mee zou doen aan ‘Moeders voor Moeders’. Dankzij alle plassende vrouwen komt onze droom nu uit. Wij zijn al deze vrouwen dan ook heel erg dankbaar. Hier hebben we geen woorden voor. Het is een kleine moeite die de grote droom van alle toekomstige mama’s en papa’s werkelijkheid kan laten worden. Tijdens ons traject heb ik ons gevoel en onze ervaringen gedeeld op mijn blog: Things in Life. Hiermee probeer ik het taboe rondom vruchtbaarheidsbehandelingen te doorbreken.
Infertility is not a bad word, it’s okay to talk about it. It doesn’t define someone, it’s nothing to be ashamed of!
Gastblogger – heeft 162 verhalen geschreven.
Wil jij ook schrijven voor Vriendinnen Onder Elkaar? Stuur dan een mailtje naar [email protected].
