Mannen beleven de zwangerschap en bevalling natuurlijk anders dan vrouwen. Maar betrokken kunnen ze zeker zijn!
“De laatste maanden van de zwangerschap vielen Lara best zwaar,” vertelt Hans (36). “Ik ging dan vaak bewust met onze oudste dochter Vera (4) op uit, om haar wat rust te gunnen. Op zondagochtend naar het zwembad bijvoorbeeld, iets wat we nu onze zoon er is nog altijd doen. Ook kleedde ik ’s morgens Vera aan, bracht ik haar naar bed en deed ik de boodschappen. Dat vind ik niet meer dan normaal als je vrouw zwanger is.”
Aanvoelen
Menno deed samen met zijn vrouw Kyra zwangerschapshaptonomie. “Daar had ik een manier geleerd om tijdens de weeën Kyra’s dijbeen vast te grijpen, zodat haar focus verlegd zou worden naar dat punt. Nou, dat werkte dus mooi niet. Ik voelde gelukkig goed aan wat ze wél nodig had. Het ene moment waren dat mijn vuisten in haar rug om tegengas te geven aan een wee, het andere moment kon ik maar beter uit haar buurt blijven.”
Emoties bijbenen
Hans vond het lastiger om telkens goed in te spelen op de snel wisselende behoeften van zijn vrouw. “Toen de bevalling dichterbij kwam, kon ik de emoties van Lara niet altijd bijbenen. Het ene moment was ze het zo zat dat ze nú wilde bevallen, het andere moment was ze blij dat het niet nog niet zo ver was omdat ze opzag teen de bevalling. Dat wisselde elkaar in zo’n razend tempo af, dat als ik enthousiast riep: ‘Van mij mag ‘ie ook nu wel komen,’ dat ineens helemaal fout kon vallen.”
Samen beleven
“Tijdens de bevalling nam een studente verloskunde de rol op zich die ik voor mezelf in gedachten had,” vertelt Hans. “Washandjes op haar voorhoofd leggen en haar hand vasthouden. Maar daardoor kon ik de bevalling eigenlijk meer samen met Lara beleven. Toen mijn zoon net geboren was, wilde de verloskundige hem aan de verpleegkundige geven om hem schoon te maken en in een doek te wikkelen. Dat gaat me niet gebeuren, dacht ik, ik doe dat en niemand anders. Bij Vera had ik precies hetzelfde. Vaderinstinct, dat kan niet anders.”
Toeschouwer
Pim (37) had de bevalling het liefste van zijn vrouw Marla overgenomen. “Ik voelde me tijdens de zwangerschap en de bevalling toch een beetje een toeschouwer, dat gaf me zo’n machteloos gevoel, dan deed ik het liever zelf.” Pim was dan ook heel blij toen hun dochter er eenmaal was. “Ik was net zo’n vogel die takjes en houtjes naar zijn nest sleept. Dan hopte ik weer naar de supermarkt, dan weer naar de thuiszorgwinkel. Eindelijk kon ik echt iets doen!”
Hoe betrokken is/was jouw man bij de zwangerschap en de bevalling?
Denise – heeft 79 verhalen geschreven.
42, journalist, doorbreekt in haar artikelen graag zo nu en dan een taboe over kinderwens, zwangerschap en ouderschap. Lees meer over haar werk op haar website.
