Je hoopt dat het nooit nodig is, maar het is wél handig om te regelen: de voogdij over je kind als er iets met jullie gebeurt. Maar aan wie vraag je dat?
Anita (27): “Wij hebben na de geboorte van onze dochter de beste vriend van mijn man en zijn vrouw gevraagd om voor haar te zorgen, mocht ons iets overkomen. Zij hebben daarmee ingestemd, maar we hebben dit nooit officieel vast laten leggen.”<
Testament opstellen
Als je niets regelt, bepaalt de rechter wat er met je kind gebeurt als jullie beiden komen te overlijden. Oók als je hier zelf met iemand een afspraak over hebt gemaakt. Als je dat niet wilt, moet je een testament opstellen waarin je een voogd, of gezamenlijke voogden, benoemt. Een veelvoorkomend misverstand is dat je kind automatisch door de voogd wordt verzorgd en opgevoed. De voogd is niet verplicht om dat zelf te doen, het kind kan ook in een tehuis of pleeggezin verblijven. Gezamenlijke voogden zijn wél verplicht om het kind zelf te verzorgen en op te voeden. Kies je voor één voogd, dan kun je wel in het testament al aan de voogd vragen om de opvoeding en verzorging op zich te nemen.
Ingewikkelde kwestie
Anita is nu zwanger van haar tweede kind, en weet inmiddels dat ze naar de notaris moet om de voogdij te regelen. “Maar nu hebben die vriend en zijn vrouw aangegeven dat zij niet de zorg voor beide kinderen op zich willen nemen; ze hebben zelf al twee kinderen. Omdat wij de kinderen bij elkaar willen houden, moeten we dus op zoek naar iemand anders. Ik zou alleen niet weten wie.”
Petra (32) is net moeder en vindt het ook lastig om een voogd te kiezen. “Ik zou heel graag mijn broer vragen, maar ik heb geen vertrouwen in de opvoedcapaciteiten van zijn vriendin. Ze hebben zelf twee kinderen, en ik vind niet dat ze heel goed met hen omgaat. Aan de andere kant: wie zegt dat hij altijd deze vriendin houdt? En bij wie komt mijn kind terecht als ik niets regel? Ik vind het echt een ingewikkelde kwestie.”
Wie moet je kiezen?
Nelleke (28) is vijf maanden zwanger en denkt nu al na over de voogdij.“Ik moet er niet aan denken dat er iets gebeurt waardoor mijn kindje straks alleen achterblijft, maar het kán natuurlijk wel. Ik wil in zo’n geval niet dat het naar vreemden moet. Het liefste zie ik dat iemand die wij kennen mijn kindje in huis neemt. Maar wie? Ik vind het heel erg moeilijk om daar iemand voor te kiezen.”
Herkenbaar, vindt Sascha (25). Zij is moeder van een tweeling van net één, en besloot na lang twijfelen om niets te doen. “We waren ons er wel van bewust dat we iets zouden moeten regelen, maar we kennen eigenlijk geen mensen aan wie we zoiets groots durven te vragen. Mijn zus zou wel geschikt zijn, maar die heeft zelf al drie kinderen. Bovendien heb je dan kans dat zij het ook aan ons vraagt, en ik vind vijf kinderen opvoeden wel erg veel. Ik weet van haar dat zij ook nog steeds niets heeft geregeld. Je hoopt maar dat het nooit nodig is.”
Vanzelfsprekend
Voor de vriendin van Annette bleek het helaas wel nodig. “Het was voor mij vanzelfsprekend dat ik het kindje van mijn beste vriendin in mijn gezin zou opnemen als het nodig was. En geheel tegen onze verwachtingen in bleek het ook nodig. Mijn vriendin was een bewust alleenstaande moeder. Helaas kreeg ze borstkanker en overleed ze na een vreselijk heftig jaar. Het idee dat haar kindje bij mij in goede handen was, was voor haar onbetaalbaar in die laatste periode van haar leven.”
Heb jij de voogdij voor je kind(eren) geregeld?
Denise – heeft 79 verhalen geschreven.
42, journalist, doorbreekt in haar artikelen graag zo nu en dan een taboe over kinderwens, zwangerschap en ouderschap. Lees meer over haar werk op haar website.
